Pie & Icecream

Aangekomen in Kampot verblijven we in het Pie and Icecream Palace, aanbevolen door een van onze reisgenoten in de jungle en alleen de naam doet al een glimlach op Harry's gezicht verschijnen. Bij aankomst blijkt alleen dat er geen plaats is in het paleis, dus we worden ondergebracht 100 meter verderop bij oma in huis. Ook prima hoor, we hebben onze eigen kamer met badkamer, helaas geen warm water maar het volstaat. En... we hebben natuurlijk wel meteen de pie-afdeling uitgeprobeerd, zoals we eigenlijk elke dag doen zolang we hier zijn. Eigenares Mary kan prima bakken, dat blijkt wel.
Kampot doet een beetje denken aan een badplaats in het laagseizoen. Veel restaurants die allemaal rustig zijn, veel leegstand en vervallen gebouwen, waar je 's avonds echter niet zoveel van ziet. In het hoogseizoen is het hier ongetwijfeld druk en vol; nu lijkt het overdag grotendeels uitgestorven en verzamelen de aanwezige toeristen zich met name 's avonds in de bars en restaurants.
De eerst dag in Kampot heeft Vlaming Bart the Boatman ons rondgevaren over de rivier door de mangrovebossen. Mooi hoor, jammer dat er zoveel natuur verdwijnt, ook hier, ten gunste van de landbouw. Harry en Bart hebben even gezwommen, maar zodra Harry erachter kwam dat er slangen zouden kunnen zitten, heeft hij onopvallend snel weer de veiligheid van de boot opgezocht. 's Avonds zijn we naar de film geweest, ook leuk, je krijgt dan gewoon een zwarte privékamer waar je de film van je keuze kunt bekijken. Of ik echt wil weten wat er allemaal is gebeurd op de kussens waar je op kunt hangen, dat is dan weer de vraag... ;-)
De dag erna zijn we met de tuktuk naar een peperplantage geweest. Leuk, interessant, maar het mooiste was het eco-resort waar de plantage was; wat een prachtige, rustige omgeving! Met zwembadje erbij... mmm! Na de plantage gingen we naar een tempelgrot, die tamelijk moeilijk bereikbaar was. Vergezeld door 3 kinderen die zich op hadden geworpen als onze gids, gingen we met sandalen uit op blote voeten door de modder/drab/blubber/klei richting de grot. Na een oversteek, balancerend op een boomstam over een watertje, kwamen we er eindelijk. Het leukste aan deze grot was de manier waarop de gidsjes en Harry probeerden elkaar de loef af te steken als het ging om het opmerken van figuren in de stalagmieten en stalactieten; van een varken tot een olifant tot een aapje. De kinderen hadden natuurlijk hun vaste punten, maar Harry wist ze op nog een paar andere aparte afbeeldingen te wijzen. Wat een fantasie weer en het was grappig om te zien.
Hierna zouden we nog naar de zoutvelden gaan, maar in het regenseizoen zijn die er helemaal niet... helaas had Mary ons dat niet van tevoren verteld, dus dat was weer een lichte teleurstelling. Maar goed, al met al was Kampot lekker en ontspannen en heerlijk om even bij te komen van de vreselijke jungletocht. Overigens had ik wel wat medelijden met Mary, die voor ons de was heeft gedaan... en dan bedoel ik de was uit de jungle, die dus doornat was en vol modder zat. Helemaal Witte-Reus-schoon heeft ze het ook niet gekregen, maar wij zijn al blij dat we weer iets redelijk schoons hebben om aan te trekken.