Banlung, vóór

Afgelopen zondag wilden we eigenlijk vertrekken uit Siem Reap, maar dat bleek onmogelijk. De verkiezingen gooien roet in het eten. De regering heeft iedereen geadviseerd zaterdag, zondag en maandag vrij te nemen en alhoewel niet iedereen dat doet, betekent het wel dat je zondag, de kiesdag, nergens naar toe kunt met het openbaar vervoer. Dus wilden we naar Preah Vihear, de tempel waar Thailand en Cambodja oorlog om voeren. Helaas... geen of stikduur vervoer (125 dollar om er te komen met een taxi) weerhield ons daarvan. Toen wilden we kijken in een nabijgelegen natuurreservaat. Helaas... geen of stikduur vervoer in combinatie met stikdure toegangsprijzen (55 dollar voor vervoer en 20 dollar p.p. entree, het lijkt alles bij elkaar de Efteling wel) weerhield ons ook daarvan. Het gibbonpark? 59 dollar p.p. entree. Gekkenhuis, we moeten nog een paar weken en we hebben een budget, dus dat ging allemaal niet door. Een zijdefarm viel wel binnen ons budget en bleek nog leuk te zijn ook. Al die enge rupsjes die gekweekt worden, mogen eten, een popje mogen worden en vervolgens nog nieuwe rupsjes mogen maken bij elkaar ook voor ze mottig worden, wat een wonderlijke wereld toch.
's Avonds zijn we naar een Apsara-dinnershow geweest, dat was tenminste de bedoeling. Tijdens het diner zou er traditionele dans opgevoerd worden. Wat was dit slecht, we hebben er vreselijk om gelachen. Het diner leek op een ouderwetse Van der Valk-vreetschuur, oftewel een hele hoop gerechten om uit te kiezen in een enorme ruimte. De 'show' bestond uit 5 liedjes, redelijk asynchroon uitgevoerd en kwam totaal niet tegemoet aan onze hooggespannen verwachtingen. Maar goed, het anderhalf durende festijn was wel weer een grappige ervaring.
Maandag konden we dan toch de tocht ondernemen naar Banlung. Dit ligt in Oost-Cambodja en er komen beduidend minder toeristen dan in de verplichte locaties Siem Reap en Phnom Penh. Na een redelijk goede rit van 13 uur over een mateloos slechte highway (ik heb nog nooit zoveel gaten in een grotendeels ontbrekende weg gezien geloof ik!) zijn we veilig aangekomen. Het hoogtepunt van deze busrit was de kakafonie om ons heen op één moment van het constante getoeter van de buschauffeur, een krijsende baby achterin de bus (echt kríjsen, dit was geen huilen meer te noemen), een kotsende vrouw in de stoel voor ons en, last but not least, het gekweel van de altijd aanwezige karaoke-dvd.
Het landschap in Banlung is weer anders dan anders. Veel jungle is platgebrand ten gunste van landbouw, die hier met name bestaat uit rubberbomen en maniokplanten. Het is een stukje kouder, na de hitte in Siem Reap vinden we dat niet zo heel erg. De eerste avond hebben we lange kleding aangedaan in verband met de grote motten, torren, sprinkhanen en tijgermuggen die we hier hebben gesignaleerd. Brrr...
De eerste dag in Banlung hebben we een gids op motor gehuurd en zijn naar 3 watervallen, een dorpje inboorlingen en een kratermeer gegaan. De weg was door de regen af en toe wel erg glad, zodat de motor achteraf gezien niet zo'n heel slim idee was; diverse malen moesten we afstappen omdat lopen veiliger was. Bij de derde waterval was een hangbrug waar wat Franse kids op aan het dansen waren om de brug te laten wiebelen. Harry dacht: dat kan ik beter, en besloot een steentje bij te dragen om de Franse kids aan het schrikken te maken. Helaas schrok alleen onze gids, die direct de wiebelbrug afsprintte en op de veilige kant een beetje bozig bleef toekijken naar de fratsen van Harry en de kinderen. Die vonden het namelijk alleen maar leuk dus het hek was weer van de dam.
Toen we na alle capriolen aankwamen bij het meer was dit wel een hele lekkere ervaring; een groot rond meer, heerlijke temperatuur, de monniken die aan het zwemmen waren vluchtten meteen voor ons dus we hadden het rijk aan 'ons' steigertje voor ons alleen. Heerlijk, zelfs ik ben gaan zwemmen in dit heldere watertje.
De dag hierna zijn we naar de juwelenmijnen in de buurt gegaan. Het staat niet als een grote toeristische attractie aangegeven, maar het was toch wel heel apart! Als je er aankomt zie je op slechts korte afstand van de weg in de bossen gelegen molshopen, zo lijkt het in ieder geval. Hele grote molshopen dan. In het midden hiervan zit een vierkant gat, dat zo'n 10-15 meter naar beneden gaat. In dit gat, niet breder dan 1 persoon, daalt dan een man af die gaat graven. De modder komt naar boven in een emmer en wordt boven door de kinderen gezeefd en bekeken of er kostbare stenen in zitten. Je denkt er toch geen ogenblik bij na dat voor jouw flonkersteentjes mannen in de grond moeten kruipen en er bedekt door modder weer uit komen! Erg indrukwekkend. De mannen waren erg vriendelijk en lieten ons hun vangst van de dag zien; verschillende kleine steentjes. Gelukkig mochten we deze ook kopen dus ik heb een exemplaar als soevenir.
Morgen gaan we een jungletocht doen. Hmmm.