Contrasterende bezigheden in Phnom Penh

De rit naar Phnom Penh gaat goed. We hebben weinig beenruimte, maar kopen onderweg bij een stop rambutans (en hele vieze appelsap, met stukjes erin) en eten die onderweg op.
We zien veel politieke spandoeken onderweg. 28 juli zijn er verkiezingen en de strijd gaat tussen de heersende partij nr. 4 (Cambodia People's Party) en de nieuwkomer partij nr. 7 (Cambodia National Rescue Party). De aankomst in PP is spectaculair te noemen. De enige doorgaande weg wordt volledig in beslag genomen door verkiezingsoptochten; lange rijen scooters en auto's met geluidsinstallaties van de aanhangers van partij 4 worden afgewisseld met die van partij 7. Er lijkt geen eind aan te komen (écht niet; volgens mij rijden ze rondjes over de rondweg achter elkaar aan en je komt er dus echt niet doorheen met normaal verkeer). Nadat we een half uurtje van het schouwspel genoten hebben, stappen we de bus maar uit en gaan lopend richting ons hotel (met de iPhone en de app CityMaps2Go, geweldige hulp deze vakantie bij het vinden van onze bestemmingen en het kijken of de tuktuks geen onnodige omwegen maken!). Met een tuktuk gaan we via binnendoorweggetjes richting hotel, maar na ca. 2 kilometer stuiten we weer op de stoet. We bevrijden de tuktukchauffeur van zijn verplichting ons naar het hotel te brengen, bevrijden onszelf van 2 dollar voor de tuktuk en proberen te voet de straat over te komen; hiermee maken we nog het meeste kans!
Hostel The Mad Monkey is een lichte teleurstelling. Er is een probleem met de boeking van de kamer dus de eerste nacht krijgen we, na wat onderhandelen, een gratis upgrade. Wel naar een kamer die zo groot is, met een bad!, dat we die meteen voor de komende twee nachten ook maar vastleggen voor de reguliere prijs. De prijzen in PP liggen op Bangkokniveau, niet echt goedkoop dus. Prettig is dat de tuktukchauffeurs in PP wél willen onderhandelen over de prijs van het vervoer; in Bangkok deden ze dat niet eens. Harry krijgt de smaak van het onderhandelen weer te pakken, leuk. Na een uitgebreid bad gaan we het nachtleven verkennen, maar dat valt nog niet mee. Volgens een meisje van bar Equinox is dat omdat het hier zondag is en mensen gewoon moeten werken morgen ;-). Uiteindelijk gaan we zelf nog op zoek naar een bar, maar als dat niet lukt en er iets te veel ratten over straat schieten (en zelfs één over een elektriciteitskabel boven de straat wandelt) houden we het voor gezien.
De volgende dag gaan we, na lekker uitgeslapen te hebben, naar S21 en de Killing Fields. S21 is een voormalige school, die later gevangenis is geworden. Hier werden politieke gevangenen en gewone gevangenen mishandeld en gemarteld, voor ze werden afgevoerd en vermoord op de Killing Fields van nabijgelegen Choeung Ek. In heel Cambodja zijn 3 miljoen van de 7-8 miljoen Cambodjanen vermoord tijdens het Rode Khmer regime, tijdens enkele jaren (ca. 1978-1979). Wat we voelden bij het bezoek aan het Genocidemuseum en de Killing Fields kan ik eigenlijk niet beschrijven. Het is iets dat je moet ondergaan en dat nu, nu ik dagen later zit te typen, weer tranen in mijn ogen brengt.
De rest van de dag blijven we rustig; we rusten wat uit in het hotel en doen 's avonds een ontspannen drankje. We worden ook even nog met onze neus op de onveiligheid van PP gedrukt. In de tuktuk naar Choeung Ek sommeert onze chauffeur ons onze tassen goed vast te houden, zodat motorrijders ze in het voorbijgaan niet kunnen afpakken. 's Avonds in de bar worden we voor gek verklaard als we zelf een kilometertje of wat door de donkere straten willen lopen; absoluut vragen om moeilijkheden volgens de bareigenaar! Als Harry 's nachts nog wat forums afstruint op internet, bevestigen de verhalen de waarschuwingen.
De volgende dag gaan we naar het Grand Palace van de Cambodjaanse (ongetrouwde) koning en zijn moeder, die daar dus nog steeds wonen. De oude koning is vorig jaar overleden. De gids die we huren vertelt ons van alles. Het paleis is ingetogener van opzet dan het paleis in Bangkok. Het inhuren van een persoonlijke gids, zoals we gisteren ook hadden gedaan bij S21, bevalt prima. Na het Paleis gingen we naar de Russische markt, maar die sloot helaas net. Wat een geur! (lees: stank) We nemen een lichte maaltijd (voor mij Khmer Tom Yam soup, lijkt erg op de noedelsoep die ik zelf regelmatig maak) en 's avonds gaan we een nachtje uit 'á la Turkije', oftewel naar club Heart of Darkness, voor we de volgende dag vertrekken richting Siem Reap.