Wat?

De reis naar Siem Reap viel niet tegen. Door ervaring wijs geworden hadden we dit keer een luxe bus geboekt, wat betekent: niet overstappen, slechts 2 stops en beenruimte! Niks mis mee en we konden weer wat bijslapen in de bus.
Siem Reap zelf leek me op het eerste gezicht niet echt aantrekkelijk, maar die indruk veranderde snel. Er hangt een goede sfeer hier. Er zijn diverse nachtmarkten, een pub street en een lounge street, Harry heeft een leuk Hanumanstandbeeldje gekregen voor zijn verjaardag nog, de verkopers zijn niet al te opdringerig, Harry kan er goed mee onderhandelen en het gaat meestal met een lach, dus al met al is het wel ontspannen hier. Het hostel is basic, maar voldoende (voor 9 dollar per nacht, daar mag je niet over klagen). De eerste dag SR sluiten we af met onze nieuwe verslaving: Monopoly - het kaartspel.
De volgende dag gaan we naar het drijvende dorp op het Tonle Sap-meer. Afdalend langs een rivier richting het meer zie je het dagelijks leven van de mensen die leven op een drijvend platform met soms een bouwsel van hout erop, soms van golfplaat en zeildoek. Ook hier hadden we weer een persoonlijke gids in ons bootje, die ons vertelde over het leven hier. Hij was zelf ook opgegroeid in de village, nu 19 jaar oud, wil studeren maar kan dat niet betalen. We leggen ook even aan bij een krokodillenfarm, waar ik een gigantische vis aan enkele krokodillen voer (via een hengelconstructie). Die beesten zijn sterk, ze rukken de vis met geweld van de hengel af!
Onze tuktukchauffeur is voor partij nr. 7, wat hij duidelijk laat merken door onderweg naar aanhangers ervan te roepen en zijn hand op te steken met 7 vingers omhoog (5 vingers van de ene hand en de hand waarmee hij gas geeft, 2 vingers dus. Om het duidelijk te houden).
Na een lekkere maaltijd (Khmer-barbecue, dat is aan tafel barbecuën) sluiten we de avond weer af met een potje Monopoly.
Vandaag zijn we naar Angkor Wat geweest. Dat had ik eerlijk gezegd groter verwacht. We hebben diverse tempels bekeken, Angkor Wat bij zonsopgang gezien (4 uur 's morgens opstaan, dat deed zeer!) maar ook dit wereldwonder was weer vergeven van de Chinezen. Harry hield het goed vol, maar omdat het bloedheet was en erg druk hebben we wel een paar tempels op de route overgeslagen. Wel hebben we Ta Promh gezien, een redelijk overwoekerde tempel met gigantische bomen erbij, o.a. de Tomb Raider boom, die voldeed eigenlijk nog het meest aan mijn verwachtingen van Angkor Wat. Het proeven van een rustieke, hemelse sfeer was in ieder geval onmogelijk met schreeuwende mensen om je heen.
Ter compensatie heeft onze tuktukchauffeur ons op Harry's verzoek naar een plek gebracht waar wilde aapjes zaten. We hadden wat pinda's en banaantjes ingeslagen als voorbereiding en hebben ons een half uurtje vermaakt met de aapjes. Er was een hele toeloop van andere passanten die dit leuk vonden, maar die hadden natuurlijk geen voedsel bij zich. We kunnen weer een leuke ervaring op ons lijstje bijschrijven!
Terug in het hotel zijn we maar even gaan bijslapen. Nu moeten we nog plannen waar we vervolgens naartoe gaan. Morgen nemen we waarschijnlijk nog een dagje extra hier, ter ontspanning en om even rustig te bekijken wat ons volgende doel wordt.
Computers zijn weinig (gratis) beschikbaar. Wanneer de volgende update hier komt, weet ik dus niet. Voor nu: groetjes thuis!

PS Harry en ik hebben regelmatig buikpijn en maagpijn. We doen ons best uit te kijken met eten, maar blijkbaar lukt dat niet altijd even goed. We nemen onze malariapillen braaf en deten ons suf. De geuren hier nodigen af en toe niet echt uit tot eten (ik zal zelf blij zijn als ik thuis alle kleding kan wassen en kan ontdoen van alle stank), maar soms zijn de etensgeuren die je tegemoet komen ook echt wel superlekker. Heel afwisselend en dat kan variëren per meter die je aflegt. De pakjes sigaretten nodigen ook niet uit tot roken: foto's van opengelegde borstholtes met rokerslongen doen je de lust vergaan. Dus... ;-)