Wat een bergen!

Het is elke keer weer even denken waar te beginnen. Laat het dit keer maar onze buikklachten zijn. Harry heeft, zoals te verwachten was met de maagproblemen die hij thuis altijd al heeft, vanaf het begin al last van zijn darmen. Gelukkig zijn de toiletomstandigheden goed geweest tot nu toe. Ikzelf heb sinds Hue nogal last van mijn buik. Het lijkt wat minder te worden nu, Harry en ik letten de afgelopen dagen erg op met wat we eten en doen het gewoon heel rustig aan qua voedsel. Drank (alcohol) doen we al nauwelijks, dus daar kan het niet aan liggen. :) Vandaag hebben we overigens in onze B&B in Sapa een heerlijke huisgemaakte maaltijd op. De B&B waar we nu zitten is geweldig. De villa staat zo'n 2 km buiten Sapa, heeft 3 gastenkamers en een mooie tuin, 2 honden, wat vissen en een erg aardige moeder en vader van de gastheer, die nauwelijks Engels spreken (echt handen-en-voetenwerk). Bij vragen wordt zoonlief gebeld, die spreekt vloeiend Engels en op deze manier komen we er wel uit. Harry kan zich weer uitleven qua gebarentaal (als hij geen succesvol ontwerper wordt kan hij altijd nog naar het toneel!) dus we vermaken ons hier prima. De nachttrein naar Sapa was een prettige verrassing. We hebben zelfs geslapen, geen vlooienbeten gekregen, hadden een 4-persoonscoupe met elke een eigen bed. Als verrassing werden we vanaf het treinstation om 4.30 uur 's morgens opgewacht door een taxi, gestuurd door de B&B. Dat was niet afgesproken maar wij vonden het erg fijn en hebben onze gastheren en -vrouw uitvoerig bedankt. Na een ontbijtje zijn we even gaan bijslapen en daarna zijn we Sapa ingegaan. Vandaag hebben we met een privegids, Hong (vrouw) en een bijrijder met de motorscooters rondgereden in de omgeving. Blijft fijn zo'n gids, want ze vertelt van alles. Ik vond het erg fijn om een keer het gezichtspunt van een vrouw in Vietnam te horen. Met haar zijn we naar een bergdorp geweest van de Rode Dao, een etnische minderheid die met name te herkennen is aan de klederdracht, waaronder een grote rode doek om de haren. Hier hebben we ook een grotwandeling gemaakt, waar nogal wat klauterwerk aan te pas kwam. Na afloop hebben we (moreel verplicht) wat meuk gekocht, maar dat vergeven we onszelf. De mensen hebben het geld hier hard nodig dus ook al hebben we weer te veel betaald, het is voor een goed doel. Er valt echt nog zoveel meer te vertellen over Sapa. De korte versie: we hebben sateprikkers gezien voor de barbecue met daaraan eenden- of kippenkuikens gespietst, in het dorp van de Rode Dao liepen superveel leuke kleine biggetjes rond te scharrelen (Wietske zou niet weg te slaan zijn geweest! en hier in Sapa mogen de kleinere kinderen op de varkentjes passen de hele dag...:) ), we hebben een beter beeld van de man-vrouwverhouding gekregen hier (mannen bouwen huizen, werken op het land en drinken, vrouwen werken op het land, doen aan handwerk wat ze ook verkopen aan toeristen, maken het huis schoon, koken, zorgen voor de kinderen, etc. etc.), we hebben een prachtige waterval bezocht waar Harry in het ijskoude bergmeertje eronder is gaan zwemmen, we hebben echt zulke mooie landschappen gezien: overal bergen en wolken en zon, we hebben superveel foto's onderhand dus het wordt een heeeeeeeeeeeeeeeel lange fotosessie voor de geinteresseerden... ;) Ik vond het met name apart hoe dit landschap weer anders is dan de andere delen van Vietnam die we al gezien hebben. Als we thuis zijn en de foto's weer zien, zal het allemaal nog wel eens doordringen. Wat hebben we veel gezien en meegemaakt! Van hieruit gaan we morgen met de nachttrein naar Hanoi en van daaruit proberen we naar Halong Bay te gaan. We hopen dat het mooi weer is en dat we daar een twee- of driedaagse cruise kunnen maken. En dan is het al bijna tijd om naar huis te gaan. Eerlijk gezegd begint dat ook te trekken; ik wil weer in mijn vertrouwde omgeving rondlopen en Harry mist het werk ook wel, zeker sinds hij gisteren een foto van Wout kreeg van de winkel van Lia. Het bloed kruipt echter waar het niet gaan kan; gisteren is Harry toch weer aan het ontwerpen gegaan en moeder Heemskerk gaat de resultaten hiervan ondervinden! :D

Zoals al gezegd, er valt nog zoveel meer te vertellen, maar dat zal moeten wachten tot we thuis zijn. Volgende update, als alles goed gaat, uit Halong City of Halong Bay!

Dikke kus voor iedereen, flinke knuffel voor onze lieve kattebeestjes en... arriverderci maar weer!