De S in Saigon staat voor stress....
Door: harrymar
Blijf op de hoogte en volg Harry en Marjolein
16 Juli 2011 | Vietnam, Ho Chi Minhstad
Nou, na onze dag rust (wat was dat lekker) zijn we weer terug en gestrand in Saigon. Hoe komt dat zo? Het openbaar vervoer hier is zo lastig!
Vanmorgen werden we na een vrolijk afscheid van de homestay via de ferry opgepikt door een taxi die ons naar Saigon zou brengen. Nam had dit nog voor ons geregeld. We kwamen daar dus ook wel aan, maar op een totaal vreemde plaats, niet op een van de grotere busstations (we wilden naar Mien Tay busstation). Na ja, wij dachten: dan pakken we wel een taxi. Dus, een betrouwbare taxi uitgekozen (van een particuliere keten, die zijn er hier een paar en die meters lijken wel betrouwbaar). Wij zeggen dat we naar Mien Tay willen, waar brengt die man ons naar toe... naar Ben Thanh! En dat wilden we dus niet! Met handen en voeten en tekeningen hebben we uitgelegd dat dat dus niet de bedoeling was, dat we niet voor die rit gingen betalen en dat de chauffeur ons nog naar het andere station kon brengen voor gereduceerd tarief (dus niet inclusief de kilometers die we nu weer extra moesten rijden om terug te komen). Dat wilde de chauffeur niet, dus konden we uitstappen. We hebben niet voor de rit betaald (goed he, we worden hier wel steeds simpeler in. Toen wist ik nog niet hoe simpel ik zou worden VAN dit hele gedoe). We waren dus op de Ben Thanh markt met daarbij behorend groot busstation en hebben daar bus 2 maar gepakt naar Mien Tay. Die route kenden we van een paar dagen geleden. Bij Mien Tay kwam ik er na een hoognodig toiletbezoek (boven zo'n gat in de grond, ook altijd spannend) erachter dat de expressbus naar Mui Ne om 3 uur 's middags zou vertrekken en vol zat. Dat ging dus niet door. Verdere navraag bleek dat er ergens anders nog een bus zou zijn, maar waar dat nou was... Het kastje en de muur waren weer zeer aanwezig in dit hele verhaal. Ik kreeg inmiddels een hekel aan dat hele stomme gedoe met al dat slechte gecommuniceer (citaat: "die kutchinezen!" geeft wel ongeveer aan hoe zat ik het was) maar Harry gaf niet op en vond een man die ons in een bus zette naar Mui Ne. Maar dat was natuurlijk ook weer te optimistisch. Die bus bracht ons naar hun hoofdkantoor, waar bleek dat er geen plaatsen meer waren naar Mui Ne. En ook niet naar Phan Thiet, dat iets daarvoor ligt. En ook niet naar Dalat, onze optie nummer 2. En toen wist zelfs Harry het niet meer. We zijn maar even bij de pakken neer gaan zitten en hebben een nieuw plan de campagne gemaakt. Dit betekent dat we nu in het Spring Hotel in Saigon verblijven voor 1 nacht. We hebben de receptionist voor morgen de busreis naar Dalat laten regelen (Mui Ne gaat niet meer lukken aangezien we overmorgen in Nha Trang willen/moeten zijn voor onze overtocht naar Whale Island). Toen dat geregeld was hebben we besloten er het beste van te maken, en dat betekent tot nu toe dat we genoten hebben van een heerlijke ijskoffie (die is echt lekker hier!), het Vincom center hebben bezocht (een shopping mall voor met name rijke Vietnamezen en Europeanen, het deed erg Europees aan en was dus voor ons ook even bijkomen van alle Vietnamese ellende) en een middagdutje hebben gedaan in het hotel. Zometeen gaan we kijken of we iets lekkers te eten kunnen vinden; wat mij betreft is de eerste beef salad nog steeds niet overtroffen! Het eten in de homestay was wel leuk (om te maken en de manier van eten was ook grappig, daar hebben we geloof ik wel foto's van) maar het restaurantje van de 1e keer Saigon was het beste!
We maken overigens keiveel foto's en zo hier en daar een filmpje, het is maar goed dat we grote geheugenkaarten hebben meegenomen. Jeroen, het worden er veel meer dan 500 dus maak je borst maar nat!
En Frank & Tamara, de prijzen van jullie 10 jaar terug zijn echt niet meer haalbaar... Vietnam is zich aardig aan het ontwikkelen, er wordt overal gebouwd, zoiets als Oost-Berlijn toen de muur weggehaald werd. En de prijzen hebben zich navenant ontwikkeld, met 20 euri per dag per persoon redden we het niet. Zelfs de Lonely Planetprijzen van 2009 zijn al weer achterhaald. Gelukkig bevinden ze zich nog niet helemaal op Europees niveau!
Groetjes weer allemaal en moeder, knuffel voor onze kattebeestjes! Hopelijk komt ons volgende bericht uit Dalat, Nha Trang of vanaf ons eilandje in zee!
Vanmorgen werden we na een vrolijk afscheid van de homestay via de ferry opgepikt door een taxi die ons naar Saigon zou brengen. Nam had dit nog voor ons geregeld. We kwamen daar dus ook wel aan, maar op een totaal vreemde plaats, niet op een van de grotere busstations (we wilden naar Mien Tay busstation). Na ja, wij dachten: dan pakken we wel een taxi. Dus, een betrouwbare taxi uitgekozen (van een particuliere keten, die zijn er hier een paar en die meters lijken wel betrouwbaar). Wij zeggen dat we naar Mien Tay willen, waar brengt die man ons naar toe... naar Ben Thanh! En dat wilden we dus niet! Met handen en voeten en tekeningen hebben we uitgelegd dat dat dus niet de bedoeling was, dat we niet voor die rit gingen betalen en dat de chauffeur ons nog naar het andere station kon brengen voor gereduceerd tarief (dus niet inclusief de kilometers die we nu weer extra moesten rijden om terug te komen). Dat wilde de chauffeur niet, dus konden we uitstappen. We hebben niet voor de rit betaald (goed he, we worden hier wel steeds simpeler in. Toen wist ik nog niet hoe simpel ik zou worden VAN dit hele gedoe). We waren dus op de Ben Thanh markt met daarbij behorend groot busstation en hebben daar bus 2 maar gepakt naar Mien Tay. Die route kenden we van een paar dagen geleden. Bij Mien Tay kwam ik er na een hoognodig toiletbezoek (boven zo'n gat in de grond, ook altijd spannend) erachter dat de expressbus naar Mui Ne om 3 uur 's middags zou vertrekken en vol zat. Dat ging dus niet door. Verdere navraag bleek dat er ergens anders nog een bus zou zijn, maar waar dat nou was... Het kastje en de muur waren weer zeer aanwezig in dit hele verhaal. Ik kreeg inmiddels een hekel aan dat hele stomme gedoe met al dat slechte gecommuniceer (citaat: "die kutchinezen!" geeft wel ongeveer aan hoe zat ik het was) maar Harry gaf niet op en vond een man die ons in een bus zette naar Mui Ne. Maar dat was natuurlijk ook weer te optimistisch. Die bus bracht ons naar hun hoofdkantoor, waar bleek dat er geen plaatsen meer waren naar Mui Ne. En ook niet naar Phan Thiet, dat iets daarvoor ligt. En ook niet naar Dalat, onze optie nummer 2. En toen wist zelfs Harry het niet meer. We zijn maar even bij de pakken neer gaan zitten en hebben een nieuw plan de campagne gemaakt. Dit betekent dat we nu in het Spring Hotel in Saigon verblijven voor 1 nacht. We hebben de receptionist voor morgen de busreis naar Dalat laten regelen (Mui Ne gaat niet meer lukken aangezien we overmorgen in Nha Trang willen/moeten zijn voor onze overtocht naar Whale Island). Toen dat geregeld was hebben we besloten er het beste van te maken, en dat betekent tot nu toe dat we genoten hebben van een heerlijke ijskoffie (die is echt lekker hier!), het Vincom center hebben bezocht (een shopping mall voor met name rijke Vietnamezen en Europeanen, het deed erg Europees aan en was dus voor ons ook even bijkomen van alle Vietnamese ellende) en een middagdutje hebben gedaan in het hotel. Zometeen gaan we kijken of we iets lekkers te eten kunnen vinden; wat mij betreft is de eerste beef salad nog steeds niet overtroffen! Het eten in de homestay was wel leuk (om te maken en de manier van eten was ook grappig, daar hebben we geloof ik wel foto's van) maar het restaurantje van de 1e keer Saigon was het beste!
We maken overigens keiveel foto's en zo hier en daar een filmpje, het is maar goed dat we grote geheugenkaarten hebben meegenomen. Jeroen, het worden er veel meer dan 500 dus maak je borst maar nat!
En Frank & Tamara, de prijzen van jullie 10 jaar terug zijn echt niet meer haalbaar... Vietnam is zich aardig aan het ontwikkelen, er wordt overal gebouwd, zoiets als Oost-Berlijn toen de muur weggehaald werd. En de prijzen hebben zich navenant ontwikkeld, met 20 euri per dag per persoon redden we het niet. Zelfs de Lonely Planetprijzen van 2009 zijn al weer achterhaald. Gelukkig bevinden ze zich nog niet helemaal op Europees niveau!
Groetjes weer allemaal en moeder, knuffel voor onze kattebeestjes! Hopelijk komt ons volgende bericht uit Dalat, Nha Trang of vanaf ons eilandje in zee!
-
16 Juli 2011 - 14:54
Moeder:
wat maken jullie veel mee! Doe het af en toe maar wat rustiger, jullie hebben nog dagen genoeg.
Katjes doen het prima, zelfs Iki laat zich steeds zien en troetelen.
Veel groeten en voorzichtig, kom heelhuids terug....
moeder en vader -
16 Juli 2011 - 15:25
Lekker:
Over kattenbeestjes gesproken, die beef van het eerste restaurant. Was dat wel BEEF?????
Grapje, ik zie dat jullie nog niet bij cafe Kahn geweest zijn om de privat busjes te regelen voor de tour verder naar boven. Maar ja die zal wel falliet zijn.
Ik zie jullie later en nog veel plezier, op naar nha Trang
may mn
Frank Tamara en Lieke
-
17 Juli 2011 - 09:03
De Wout:
Ollah,
Reizen is toch zo mooi, beetje omschakelen en vooral niet denken aan de luxe van thuis.
Je Vietnamees voelen, dat gaat het beste.
Voor Har: morgen gaan de verlaagde plafonds erin, dinsdag een en ander afwerken en woensdag de schilder. Loopt als een tiet. Beginnen we volgende week met de vlonders en bomen plaatsen.
Voor Mar: recept van de dag, Vietnamese kat met taugé en veel sambal.
Veel liefs
WY
-
18 Juli 2011 - 13:59
Marjolein II:
Hahaha, herkenbaar zeg hey, van die bustoestand! Kun je zoooo ontzettend van balen he! Wil je weg, kan het gewoon niet. Bleegh! En dan staan ze je als een paar domme schapen aan te kijken (tenminste, dat was bij ons ;)).
Enne... goed dat jullie toch een blogje doen (ook al zei je vooraf dat je wel iets zou aanmaken maar niet dat 't veel zou worden :P). Gaat ok hier, buik zit goed in de weg (lijnen helpt echt niet ;)). Tot het volgende verslag maar weer!
XXX -
19 Juli 2011 - 04:15
Harry En Marjolein :
Hey M2! Harry moest lachen, herkende de dommeschapenblik meteen! :D En toch succes met de buik, laat Daan je maar vertroetelen als jij niet uit de voeten kunt...
En Frank/Tamara/Lieke: dat cafe Kahn is onvindbaar, zal wel niet hebben kunnen leven van jullie klandizie... is nu vervangen door MaiLinh company en Duong Thruong of zoiets, die namen zijn echt niet te onthouden... ;)
Geen commentaar at Dewout met z'n kattenrecept...
En moeder, fijn dat de beestjes het zo goed doen, volgens mij voelt Iki zich bij u veel gelukkiger dan bij ons! Vader nog niet gestruikeld en Bonnie nog niet geplet?
xxxxxxxx! H&M
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
